تکنسین نورومانیتورینگ : فرشته نگهبان مغز و اعصاب در اتاق عمل
این مقاله توسط واحد تولید محتوای سایت تخصصی فروش تجهیزات پزشکی وستا تهیه شده است.
دنیای پزشکی همواره در حال پیشرفت است و تکنولوژیهای جدیدی برای تشخیص و درمان بیماریها به کار گرفته میشوند. یکی از این حوزههای نوظهور، نرومانیتورینگ یا پایش عصبی است که نقشی حیاتی در جراحیهای مغز و اعصاب، ستون فقرات و سایر جراحیهای حساس برعهده دارد. اما مغز متفکر پشت صحنه این فناوری نوین چه کسی است؟ در این مقاله، به نقش کلیدی تکنسین نورومانیتورینگ میپردازیم و با وظایف، مهارتها و دانش او آشنا میشویم.
تکنسین نورومانیتورینگ کیست؟
تکنسین نورومانیتورینگ حرفهای متخصص در زمینه علوم اعصاب و الکتروفیزیولوژی است که با استفاده از تجهیزات پیشرفته، فعالیت الکتریکی مغز و سیستم عصبی را در حین عمل جراحی مانیتور (پایش) میکند. اطلاعات به دست آمده از این پایش، به جراحان و متخصصان بیهوشی کمک میکند تا از سلامت عملکرد عصبی بیمار در طول عمل اطمینان حاصل کنند و ریسک آسیبهای احتمالی را به حداقل برسانسانند.
به عبارت سادهتر، تکنسین نورومانیتورینگ حکم فرشته نگهبان سیستم عصبی بیمار در اتاق عمل را دارد و با چشمان تیزبین خود، فعالیتهای عصبی را زیر نظر میگیرد تا کوچکترین تغییری از چشم او دور نماند.
وظایف تکنسین نورومانیتورینگ
حالا که با ماهیت کار تکنسین نورومانیتورینگ آشنا شدیم، نوبت آن است تا وظایف و مسئولیتهای او را به طور دقیقتر بررسی کنیم:
- آمادهسازی اتاق عمل: پیش از آغاز عمل جراحی، تکنسین نورومانیتورینگ مسئولیت آمادهسازی و تست تجهیزات نورومانیتورینگ را برعهده دارد. این کار شامل بررسی اتصالات، کالیبراسیون دستگاه و اطمینان از عملکرد صحیح تمام اجزای سیستم است.
- قرار دادن الکترودها: تکنسین نورومانیتورینگ با توجه به نوع جراحی و بر اساس دستورالعملهای متخصص بیهوشی، الکترودهای مخصوصی را روی سر، ستون فقرات یا اندامهای بیمار قرار میدهد. این الکترودها وظیفه ثبت فعالیت الکتریکی سیستم عصبی را دارند.
- مانیتورینگ برخط فعالیت عصبی: در طول جراحی، تکنسین نورومانیتورینگ به طور مداوم سیگنالهای الکتریکی دریافتی از مغز و سیستم عصبی را بر روی مانیتورهای مخصوصی مشاهده میکند. وظیفه او شناسایی هرگونه تغییر غیرمنتظره در این سیگنالها است.
- ارتباط با تیم جراحی: در صورتی که تکنسین نورومانیتورینگ متوجه تغییر غیرطبیعی در فعالیت عصبی بیمار شود، بلافاصله موضوع را به جراح و متخصص بیهوشی اطلاع میدهد. این اطلاعات ارزشمند میتواند منجر به تغییر روند جراحی و جلوگیری از آسیبهای عصبی احتمالی گردد.
- مستندسازی نتایج: پس از اتمام جراحی، تکنسین نورومانیتورینگ موظف است یافتههای خود را به صورت گزارش کتبی و نموداری مستند کند. این گزارش جزئی از پرونده بیمار محسوب میشود و برای ارزیابیهای بعدی مورد استفاده قرار میگیرد.